Data i miejsce urodzenia: 08.12.1920r. Połock, Obłast Połocka, Białoruska SRR
Narodowość: Polak
Wykształcenie:
Brak danych, prawdopodobnie cywilna szkoła medyczna
Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:
25.08.1939r. – Powołany do służby w Armii Czerwonej przez Lipiecki OWK (alternatywnie podawana data 1.09.1939r.).
od 1939r. – służba w 10pa, następnie w 527 ps 48 DS w stopniu starszego lejtnanta służby medycznej.
W tym samym 1939r. Służył także w 2Dywizji Pancernej.
Od maja 1943r. w WP – porucznik, starszy felczer 1pcz.
Udział w bitwie pod Lenino:
Porucznik, starszy felczer 1pcz.
Z wniosku odznaczeniowego na Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (ostatecznie na jego podstawie nadano Order Wojny Ojczyźnianej I kl.):
„Porucznik Żurawski I. W. [-] doświadczony, znający swoją pracę specjalista medyczny i oficer.
Cieszył się wyjątkowo dużym autorytetem wśród kadry oficerskiej i podoficerskiej oraz szeregowców pułku.
W walkach od 12.10 do 14.10.1943r. Dawał przykłady męstwa i odwagi.
W czasie walki 14.10.43r. Okazywał pomoc medyczną nie tylko rannym ze swojego pułku ale i bez ustanku organizował ewakuację takowych z innych pułków piechoty.
Nocą z 13.10 na 14.10[.19]43r. W czasie silnego ostrzału atylryjskiego [i] moździerzowego przeciwnika zjawił się na pierwszej linii w jednym z pułków piechoty i organizował ewakuację rannych. Porucznik Żurawski I. W. ewakuował do 50 rannych zołnierzy.
W czasie niesienia pomocy rannym 14.10[.19]43r. Został śmiertelnie ranny odłamkiem miny[=granatu moździerzowego] przeciwnika, która rozerwała się niedaleko i tu też od ciężkiej rany umarł.”
Poległ 14.10.1943r.
Służba i praca po bitwie pod Lenino:
Pochowany w zbiorowej mogile nr1 w posiołku Krasnyj w rejonie Krasnieńskim Obłasti Smoleńskiej.
Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):
Radzieckie:
Order Wojny Ojczyźnianej I kl. (pośmiertnie) – 11.11.1943r. – za działania w bitwie pod Lenino.
Data i miejsce urodzenia: 1912r. (1901r. ?), Goniądz, Województwo Białostockie
Narodowość: Polak
Wykształcenie:
Brak danych.
Szkoła oficerska przed 1939r.
Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:
Służba wojskowa w WP przed 1939r. – w stopniu porucznika kawalerii.
Udział w Wojnie Obronnej
Prawdopodobnie wzięty do niewoli radzieckiej.
Pobyt w obozie jenieckim, łagrze, lub przymusowa wywózka (?)
Od 29.05.1943r. W 1DP. Skierowany przez Kanski RWK Obłasti Kujbyszewskiej.
Porucznik, dowódca 3 kompanii 1 batalionu 1pp.
Udział w bitwie pod Lenino:
Porucznik, dowódca 3 kompanii 1 batalionu 1pp.
Zdezerterował w niejasnych okolicznościach – prawdopodobnie jeszcze przed rozpoznaniem walką pod pretekstem rozpoznania przeprawy.
Uznano go za poległego prawdopodobnie na podstawie opowieści żołnierzy – przy czym prawdopodobnie pomylono go z Władysławem Wysockim.
Z wniosku na Order Wojny Ojczyźnianej II kl. (na jego podstawie nadano ostatecznie Order Wojny Ojczyźnianej I kl.):
„W czasie natarcia pod Lenino 12 października 1943r. kapitan Wysocki osobiście poprowadził kompanię do ataku na silnie umocnione pozycje przeciwnika. Złamawszy opór wroga zniszczył jego gniazda karabinów maszynowych. Kompania, na czele której szedł, zadała niemcom [tak w oryginale] ciężkie straty w ludziach i technice i umocniła się na nowych pozycjach. Ciężko ranny kapitan Wysocki nie pozwalał wynieść siebie z pola walki i dowodził obroną do ostatniej minuty życia.”
Służba i praca po bitwie pod Lenino:
Uznany pierwotnie za poległego, następnie za zaginionego bez wieści.
Prawdopodobnie pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana.
Wkrótce po bitwie (nie później niż 16.10.1943r.) traił do Dulagu 126, Stalagu 352 w Mińsku.
Przez długi czas był „twarzą” niemieckiej propagandy skierowanej zarówno do żołnierzy 1KP-1/2AWP oraz Żołnierzy PSZ na Zachodzie, jak i do Polaków w kraju.
Występował zarówno osobiście na wiecach w okupowanej Polsce, jak i na antenie polskojęzycznych audycji oraz jako autor tekstów propagandowych – w prasie polskojęzycznej oraz w ulotkach.
Rzekomo ujęty we Włoszech przez żandarmerię 2 korpusu, skazany na karę więzienia i od razu amnestionowany.
Wyemigrował do Argentyny.
Brak danych o dalszych losach.
Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):
Polskie:
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 11.11.1943r. (pośmiertnie) – za działania pod Lenino (patrz wyżej).
Radzieckie:
Order Wojny Ojczyźnianej I kl. – 11.11.1943r. (pośmiertnie) – za działania pod Lenino.
Rany i kontuzje:
Brak danych.
Pod Lenino ranny nie był.
Data i miejsce śmierci: Brak danych
Dodatkowe informacje:
W „Początek drogi. Lenino” opisany jako rudowłosy, piegowaty o okrągłej twarzy.
We wniosku odznaczeniowym na Order Wojny Ojczyźnianej figuruje data urodzenia 1901r., jednak pozostałe źródła – w tym radzieckie – podają datę 1912r. Nie jest to raczej efekt pomylenia go z Władysławem wysockim – ten urodził się w1908r.
Wniosek odznaczeniowy na Order Wojny Ojczyźnianej podaje już stopień kapitana, którego w chwili śmierci nie miał. Jest to efekt albo pomylenia go z kpt. Władysławem Wysockim, albo awansu pośmiertnego.
Według materiałów propagandowych (https://fbc.pionier.net.pl/details/nn4fc1w) miał w ZSRR trafić do łagru, co wydaje się przeczyć tezie o wzięciu do niewoli radzieckiej – bardziej prawdopodobne, że zatrzymano go na terenach radzieckiej okupacji. Przy czym do niemieckich materiałów propagandowych należałoby podejść ostrożnie.
W liście strat bezpowrotnych z CA MO RF jako jedyna rodzina figuruje ojciec „Wysocki Iwan” (Jan) mieszkający na stałe w Goniądzu (wówczas pod okupacją niemiecką)
Przygotowano w oparciu o dane CA MO RF, książkę „Początek drogi. Lenino” Alojzego Srogi oraz materiały dodatkowe:
forum historycy.org
Dziennik Ogłoszeń dla ludności polskiej powiatów Bendsburg, Bielitz, Blachstaedt, Ilkenau, Krenau, Saybusch, Sosnowitz i Warthenau, Nr 101, 23.12.1943r.
Zdjęcie rzekomo przedstawia Adolfa Wysockiego w 1945r. Zdjęcie trafiło do mnie w toku dyskusji na którymś forum. Póki co nie udało się potwierdzić z całą pewnością, czy zdjęcie przedstawia faktycznie por. Adolfa Wysockiego
Arkusz ewidencyjny Adolfa Wysockiego i Jego nazwisko na liście więźniów DULAG 126 (CA MO RF)
GRH Osiemnasty Kołobrzeski 