Krakowski Józef syn Ignacego

Data i miejsce urodzenia: 29.06.1914r., Rozprza, Cesarstwo Rosyjskie (obecnie miasto w Woj. Łódzkim)

Narodowość: Polak/Żyd

Wykształcenie:

Cywilne:

7 klas szkoły powszechnej.

Wojskowe:

Bliżej niesprecyzowany kurs w szkole NKWD w Kujbyszewie (1944r.?)

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

Przed 1923r. Mieszkał w Częstochowie.

Od 1923r. W Częstochowie, pracował w przemyśle włókienniczym

15.03.1933r. – aresztowany za udział w organizacji strajku włókniarzy (był przewodniczącym komitetu strajkowego). Skazany na rok więzienia.

1933-1934r. – odbywał karę w więzieniu w Sieradzu.

1934-1938r. – pracownik w fabryce włókienniczej N. Eitington i S-ka.

1938r. – poszukiwany przez policję, przedostał się do Warszawy, następnie do Zagłębia Dąbrowskiego.

W 1939r. Przedostał się do radzieckiej strefy kupacyjnej.

1939-1941r. – pracownik fabryki farb, Lwów.

06.1941-09.1941r. – służba w 178pp Armii czerwonej, ranny w rejonie Kjiowa.

Pod koniec 1941r., po wyjściu ze szpitala (gdzie przebywał po zranieniu) skierowany do Armii gen. Andersa.

04.1942r. – Uznany za niezdolnego do służby wojskowej, pozostawiony w Buzułuku podczas ewakuacji polskich żołnierzy.

Od 23.05.1943r. W WP.

Od 20.08.1943r. Podporucznik, zastępca dowódcy ds. polityczno wychowawczych, 3 batalion, 3pp, 1DP.

Udział w bitwie pod Lenino:

Podporucznik, zastępca dowódcy ds. polityczno wychowawczych, 3 batalion, 3pp

Z wniosku odznaczeniowego na Order Czerwonej Gwiazdy:

„Podporucznik Krakowski Józef Ignatiewicz w czasie walk 12-13 października 1943r. w rejonie wsi Lenino-Tregubowo dał się poznać jako oficer śmiały i pełen inicjatywy.

12 i 13 października 1943r. siłami batalionu trzy razy organizował odpieranie niemieckich kontrataków i dwa razy organizował natarcie, które doprowadziło do postąpienia naprzód szyków bojowych batalionu na przestrzeni 15-20 metrów od umocnionej linii niemieckiej obrony. Gdy 3. batalion znajdował się pod groźbą obejścia i okrążenia przez przeciwnika, który próbował się wcisnąć w miejsce styku 1. i 3. batalionu, podporucznik Krakowski przerzucił na miejsce styku bojowych szyków batalionów kompanię CKM i umiejętnie kierując jej ogniem, zmusił przeciwnika do odstąpienia, zażegnując tym samym niebezpieczeństwo okrążenia.

W najbardziej krytycznym momencie walki, kiedy dowódca batalionu utracił kontrolę nad batalionem podpor. Krakowski faktycznie przejął dowodzenie nad batalionem.”

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

Na stanowisku pozostawał do 6.02.1944r.

12.1943r. – awans do stopnia porucznika.

02.1944r. – Zastępca dowódcy pułku ds. polityczno-wychowawczych, 9pp, 3DP.

1944r. – awans do stopnia majora.

ok. 04.1944r. – zastępca dowódcy ds. polityczno-wychowawczych, PSBS.

05.1944r. – skierowany do Brygady Partyzanckiej „Grunwald”.

W 1944r. służył także w Brygadzie Partyzanckiej im. Wandy Wasilewskiej.

Od 2.08.1944r. W Lublinie, pełnomocnik PKWN na Pragę.

09 bądź 10.1944 – skierowany na kurs w szkole NKWD w Kujbyszewie.

06.11.1944 – 19.01.1945r. – zastępca kierownika Wydziału Ochrony Rządu, MBP.

Od 01.1945r. – II seketarz KŁ PPR.

21.01 – 10.02.1945r. – komendant gmachu WUBP w Łodzi.

02-06.1945r. – Zastępca kierownika WUBP w Łodzi.

08.06 – 09.1945r. – p.o. kierownika WUBP w Gdańsku.

05.09 – 16.09.1948r. – zastępca kierownika WUBP w Warszawie.

ok. 09.1945r. Awans do stopnia podpułkownika.

1948r. – zdemobilizowany w stopniu pułkownika.

1949-1956r. – dyrektor PBP „Orbis”

1956-1968r. – Szef produkcji, zespół „Kamera”, przedsięiorstwo „Film Polski”.

W 1968r. Wyemigrował do RFN.

Mieszkał we Frankfurcie nad Menem.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Polskie:

Order Krzyża Grunwaldu III klasy;

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10.10.1945r.;

Złoty Krzyż Zasługi;

Krzyż Partyzancki;

Brązowy medal „Zasłużonym na Polu Chwały”;

Medal „Za Warszawę”;

Medal Zwycięstwa i Wolności.

Radzieckie:

Order Czerwonej Gwiazdy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino (patrz wyżej).

Rany i kontuzje:

Ranny pod Kijowem w 1941r.

Data i miejsce śmierci: 25.04.1986r.

Dodatkowe informacje:

Od 1928r. Związany z dziecięcą organizacją KPP „Pionier”.

Od 1929r. Członek KZMP.

Od 1933r. Członek KPP.

Od 1941r. Członek WKP(b).

Od 1944r. członek PPR, następnie PZPR.

W 1959. ukarany naganą partyjną za wykorzystywanie stanowiska do własnych korzyści i brak nadzoru nad gospodarką podległych przedsiębiorstw.

W 1968r. Wydalony z PZPR.

Przed wojną działał aktywnie w związkach zawodowych, współorganizował strajki.

Współorganizował defiladę w Warszawie 19.01.1945r.

Opracowano w oparciu o materiały CA MO RF, BIP IPN oraz https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Krakowski

Dodatkowe zdjęcia:

Krzysztofowicz (Krysztafowicz) Adolf syn Adama

Data i miejsce urodzenia: 15.06.1908r., wieś Pawłowiczi, Ujezd Ryżecki, Gubernia Witebska, Cesarstwo Rosyjskie.

Narodowość: Polak

Wykształcenie: Brak danych.

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

Od 26.09.1928r. W Armii Czerwonej.

1938r. – zwolniony do rezerwy.

1940r. – powtórnie zmobilizowany do służby w Armii Czerwonej.

22.07.1941r. – 03.1942r. – starszy lejtnant, 564atp.

Od 03.03.1942r. Starszy lejtnant (następnie kapitan, 108 Samodzielna Brygada Strzelecka, 97DS.

05.05 – 16.06.1943r. – Major,41pa, 97DS.

06.1943r. – wezwany do sztabu Zarządu Kadr Artylerii.

Od 06.1943r. w WP.

Major, szef sztabu artylerii 1DP.

Udział w bitwie pod Lenino:

Z wniosku odznaczeniowego na Order Czerwonej Gwiazdy:

„W okresie przygotowawczym do działań ofensywnych 1 ppd im. T. Kościuszki na majora Krisztafowicza A.A.[,] jako na szefa sztabu artylerii dywizji[,] spadło zadanie zaplanować walki artylerii dywizyjnej, a także podporządkowanych i wspierających jednostek artylerii Armii Czerwonej.

Z tą pracą major Krisztafowicz poradził sobie wzorowo.

Wszystkie kwestie współdziałania zostały zawczasu ustalone ze sztabami ogólnowojskowymi.

Nie bacząc na to, że sztab artylerii dywizji był sam w sobie bardzo młody, ale tym nie mniej praca jego w okresie przygotowawczym i w czasie walki została przez majora Krisztafowicza zorganizowana w taki sposób, że umożliwiło to w dwie doby przesłać dokumenty nie tylko do grup, ale także osobno do każdego pułku.

Ten czynnik w pracy sztabu dał możliwość także i grupom by szczegółowo opracować swoje plany, na czas dostarczyć je do wykonawców i prawidłowo zorganizować walkę, co następnie zostało potwierdzone poprzez wzorową pracę artylerii.

W czasie walki major Krisztafowicz operatywnie i umiejętnie kierował podporządkowanymi sztabami. Umiejętnie i na czas dostarczał wykonawcom decyzje dowództwa, kontrolując ich wykonanie.”

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

Z chwilą utworzenia 1 Korpusu Polskiego, został szefem sztabu artylerii tegoż.

Następnie mianowany szefem sztabu Artylerii 1AWP.

Po wojnie inspektor artylerii DOW VII.

Szef Sztabu Artylerii WP.

W 1952r. Powrócił do ZSRR.

07.12.1955r. – zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Polskie:

Krzyż Grunwaldu III kl.;

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari;

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;

Krzyż Walecznych;

(Złoty?) Krzyż Zasługi;

Srebrny medal „Zasłużonym na Polu Chwały” – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino.

Radzieckie:

Order Lenina – 30.04.1954r. – za wysługę lat.

Order Czerwonego Sztandaru – 07.05.1945r. – Jako szef Sztabu Artylerii 1AWP, za kierowanie pracą sztabu i jednoczesne dowodzenie artylerią na prawej flance 1AWP z zadaniem rozbicia niemieckich pozycji obronnych na zachodnim brzegu Wisły podczas walk o Warszawę;

Order Czerwonego Sztandaru – 04.07.1945r. – Jako szef Sztabu Artylerii 1AWP, za dowodzenie artyleryjską grupą wzmocnienia (prawdopodobnie podczas walk na terenie Niemiec);

Order Czerwonego Sztandaru – 20.06.1949r. – za wysługę lat;

Order Wojny Ojczyźnianej I klasy – 29.06.1945r. – Jako szef Sztabu Artylerii 1AP, za walki 18.07. 1944r., gdzie dowodził grupą pułków artylerii wspierających radziecki 91 Korpus Strzelecki, dzięki czemu ten wykonał zadanie.

Order Czerwonej Gwiazdy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino (patrz wyżej);

Order Czerwonej Gwiazdy – 03.11.1944r. – za wysługę lat (?);

Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami”;

Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Medal „Za zdobycie Berlina”

Rany i kontuzje: Brak danych.

Data i miejsce śmierci: Brak danych. Leningrad?

Dodatkowe informacje:

Członek WKP(b) od 1943r.

Opracowano na podstawie materiałów CAMO RF oraz „Początek drogi. Lenino” A. Srogi.

Dodatkowe zdjęcia: