Kubsz Wilhelm Franciszek syn Karola

Data i miejsce urodzenia: 29.03.1911r., Gliwice

Narodowość: Polak

Wykształcenie:

Cywilne:

Niższe Seminarium Duchowne Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Marklowicach (lata 20.)

Studia Filozoficzne (Seminarium w Krobi) i Teologiczne (Seminarium Duchowne w Obrze).

Kurs techniki dentystycznej.

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

1936r. – Święcenia kapłańskie.

1936r. – Ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze.

Wikary, Łuniniec.

17.09.1939r. – wikariusz, dozór nad parafią Puzicze (powiat Baranowicze).

1942r.(?) – aresztowany za odmowę podpisania Volkslisty, współpracę z partyzantami i kolportaż ulotek. Skazany na śmierć.

02.07.1942r. – ucieczka z więzienia

Od 07.1942r. W oddziale partyzanckim płk. Wasiliewcowa. Pełnił m.in. funkcję dentysty.

05.1943r. – wylot do Moskwy; Awans do stopnia majora, skierowanie na stanowisko kapelana 1DP. Jednocześnie otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR.

06.1943r. – przybycie do obozu sieleckiego, objęcie stanowiska.

08.1943r. – równolegle z dotychczasowym stanowiskiem mianowany dziekanem 1Korpusu Polskiego.

Udział w bitwie pod Lenino:

Major, kapelan 1DP.

Z wniosku na Order Wojny Ojczyźnianej II klasy:

„W nocy [z 11.] na 12. października 1943r. poprzedzającej natarcie, jako kapelan Dywizji znajdował się na pozycjach frontowych wśród żołnierzy, spowiadając ich przed walką i prowadząc z nimi dyskusje religijne inspirujące żołnierzy do walki z wrogami kościoła katolickiego – hitlerowcami. Berpośrednio przed walką, usłyszawszy sygnał „do natarcia”, wyszedł na przedpiersie okopu błogosławiąc żołnierzy pod ogniem i płomiennymi słowami wzywając ich do zwycięstwa. Pod gradem kul towarzyszył natarciu, okazując wsparcie duchowe i organizując ewakuację rannych. Swoim męstwem i spokojem dawał przykład żołnierzom w ciężkich minutach walki.”

Przed pójściem do natarcia w pierwszych szeregach żołnierzy siłą musiał go powstrzymać kpt. Juliusz Hibner.

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

03.1944r. – Dziekan 1AP.

26.03.1944r. – awans do stopnia podpułkownika.

01.1945r. – Zwolniony z WP

Ze względu na ryzyko represji i aresztowania zmienił nazwisko na Franciszek Kopiec i zamieszkał w klasztorze oblatów w Świętym Krzyżu.

1947r. – przeniesiony do klasztoru w Poznaniu.

1954r. – skierowany do parafii w Pawłowie(powiat chojnicki).

01.10.1964r. – przywrócony do służby wojskowej, skierowany na stanowisko kapelana przy kościele garnizonowym we Wrocławiu.

1970r. – skierowany jako proboszcz do kościoła garnizonowego w Katowicach.

1973r. – przeniesiony do kościoła garnizonowego w Jeleniej Górze.

1977r. – przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Polskie:

Krzyż Orderu Virtuti Militari IV klasy (pośmiertnie);

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski;

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;

Order Krzyża Grunwaldu III klasy – 26.03.1944r.;

Krzyż Walecznych – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino;

Brązowy medal „Za zasługi dla Obronności Kraju”.

Radzieckie:

Order Wojny Ojczyźnianej II klasy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino (patrz wyżej).

Rany i kontuzje: Brak danych.

Data i miejsce śmierci: 24.07.1978r., Jelenia Góra

Dodatkowe informacje:

W dokumentach związanych ze służbą w 1AWP figurował początkowo jako „Franciszek Kubsz”, w związku z niemieckim brzmieniem pierwszego imienia, lub, wedle innej wersji, by nie narażać rodziny pozostawionej na terenach okupowanych na represje.

Z więzienia uciekł dzięki pomocy strażnika – Austriaka, antyfaszysty.

Od maja 1943r. członek ZPP.

Wniosek odznaczeniowy na Order Czerwonej Gwiazdy podaje, że w szeregi 1DP wstąpił dopiero w lipcu 1943r.

Z WP usunięty w wyniku konfliktu z Naczelnym Dowódcą WP – gen. Michałem Rolą-Żymierskim oraz w wyniku nacisków ze strony radzieckiej.

Przywrócony do służby wojskowej w efekcie zmian personalnych w MON po 1956r.

Opracowano na podstawie biogramu zamieszczonego na profilu „Spoza gór i rzek. Wojsko Polskie na Wschodzie 1943-1947” (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063553689217) materiałów CA MO RF oraz Książki „Początek drogi. Lenino” Alojzego Srogi.

Dodatkowe zdjęcia: