Kondratowicz Witalij (Witalis) syn Zygmunta

Data i miejsce urodzenia: 06.07.1896r, wieś Maceniany, Obwód Połocki, Cesarstwo Rosyjskie (obecnie Białoruś).

Narodowość: Polak

Wykształcenie:

Cywilne:

1906r. – szkoła miejska.

Wojskowe:

Peterhofska Szkoła Chorążych – 1915r.

Szkoła dowódcza Frontu zachodniego – 1921r.

Akademia Wojskowa im. Frunzego – 1932r.

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

Po 1906r. Pracował jako robotnik rolny.

15.08.1915r. – zmobilizowany do Armii Rosyjskiej.

Ostatni stopień i stanowisko – porucznik, dowódca kompanii, 20 halicki pp.

Od 12.04.1919r. W Armii Czerwonej.

25.04.1919r. -12.1919r. – dowódca półkompanii, 35ps.

09.12.1919r. – 05.1920r. – dowódca plutonu, 35ps.

Od 25.05.1920r. – dowódca kompanii.

Brał udział w Wojnie Polsko-Bolszewickiej.

03.07.1920r. – 08.1921r. – w szkole wojskowej. Brał udział w tłumieniu buntu marynarzy na Kronsztadzie i powstań chłopskich.

13.06.1921r. – 02.1922r. – Zastępca naczelnika Zarządu Szkolnictwa Wojskowego Frontu Zachodniego.

11.02.1922r. – 05.03.1923r. – Dowódca Kompanii, Zapasowa Szkoła Piechoty.

05.03.1923r. – przeniesiony do rezerwy.

14.02.1924r. – powtórnie powołany do służby czynnej w Armii Czerwonej.

02-03.1924r. – dowódca plutonu, Władywostocka Szkoła Piechoty.

01.10.1924r. – 08.1929r. – dowódca kompanii, Władywostocka Szkoła Piechoty.

15.08.1929r. – 05.1932r. – słuchacz AW im. Frunzego.

14.05. 1932r. – 02.1935r. – Szef 1 Oddziału sztabu, 40DS, Specjalna Armia Dalekowschodnia.

15.02.1935 – 1938r. – szef sztabu, 106ps, 36DS, Zabajkalski OW.

30.06.1938r. – zwolniony do rezerwy.

30.06.1938r. – szef kadedry wojskowej w na cywilnej uczelni wyższej, Krasnodar.

1942r. (według innych źródeł – 08.1941r.)- powtórnie powołany do służby w Armii Czerwonej w stopniu majora przez Poczinkowski RWK.

W 1941r. Miał dowodzić pułkiem miejskim w Krasnodarze.

Służba w 174 zapasowym ps Czarnomorskiej Grupy Wojsk Frontu Zakaukaskiego.

04.09.1942r. Skierowany do dyspozycji działu kadr Frontu Północno-Kaukaskiego.

10.1942r. – Szef wydziału szkolnego Machaczkalskiej Szkoły Wojskowej, Maglisi, GSRR.

Od 18.05.1943r. W WP; początkowo jako szef 1 oddziału sztabu 1DP.

Od 06.06.1943r. – Podpułkownik, szef sztabu 2pp.

Udział w bitwie pod Lenino:

Podpułkownik, szef sztabu 2pp.

Z wniosku odznaczeniowego na Order Czerwonej Gwiazdy:

„Podpułkownik Kondratowicz brał udział w walkach 12 i 13.10.1943 pod wsią Połzuchy. Będąc szefem sztabu 2 pułku piechoty zapewniał nieprzerwane kierownictwo operacyjne działaniami bojowymi[.]

Znajdował się cały czas na czołowym punkcie kierowania ogniem pod nieprzerwanym obstrzałem i bombardowaniem z powietrza dokładnie i z pełnią poświęcenia pracował, nie licząc się z niczym, ułatwiając organizacje operacji celem przerwania obrony przeciwnika.”

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

Na stanowisku pozostawał do 8.04.1944r., następnie przeniesiony do formującej się 4DP.

Od 06.05.1944r. – 12.05.1945r. -dowódca 11pp.

28.05.1945r. – 09.1945r. – Kierownik Wyszkolenia Taktycznego, Oficerska Szkoła Piechoty nr 3.

21.09-12.1945r. – szef Oddziału Wyszkolenia Bojowego, Wyższa Szkoła Oficerska WP.

12.1945r. – 08.1946r. – Szef Oddziału Szkolnego i Zastępca Komendanta Szkoły, Wyższa Szkoła Oficerska WP.

20.10.1946r. (lub 19.08.1946r.) – 30.01.1947r. – Komendant Centrum Szkolenia WOP.

01.04.1947r. – do dyspozycji Departamentu Personalnego MON.

14.04.1947r. – wyjazd do ZSRR, do dyspozycji Działu Kadr Wojsk Lądowych Armii Radzieckiej.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Polskie:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;

Krzyż Walecznych – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino.

Krzyż Walecznych (po raz drugi?);

Złoty Krzyż Zasługi (prawdopodobnie z rozkazu nr54, 02.1946r.);

(Srebrny?) Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”.

Radzieckie:

Order Lenina – prawdopodobnie za wysługę lat w Armii Czerwonej.

Order Czerwonego Sztandaru – Za tłumienie chłopskiego powstania na Tambowszczyźnie (?).

Order Czerwonego Sztandaru – 03.11.1944r. – za wysługę lat w Armii Czerwonej;

Order Czerwonej Gwiazdy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino;

Medal XX lat Armii Czerwonej;

Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej”;

Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (?).

Rany i kontuzje: Brak danych.

Data i miejsce śmierci: Brak danych.

Dodatkowe informacje:

Według danych CAMO pozostawał w rejestrze pracowników politycznych, chociaż żadna z pełnionych przezeń funkcji nie była funkcją polityczną.

Ze stanowiska dowódcy 11pp został zdjęty na wniosek gen. Kieniewicza (wówczas dowódcy 4DP) za nadużywanie alkoholu, stosowanie przemocy wobec podwładnych i nie wykonywanie rozkazów na czas.

Bezpartyjny.

W materiałach CAMO RF nie jest dostępna informacja o odznaczeniu Orderem Czerwonego Sztandaru z lat 20., choć na zdjęciu widać, że faktycznie otrzymał to odznaczenie dwukrotnie.

Opracowano na podstawie materiałów CAMO RF oraz „Polacy i Litwini, oficerowie Armii Czerwonej w latach 1922–1941. Słownik biograficzny” Jakuba Wojtkowiaka.

Dodatkowe zdjęcia: