Pock Henryk syn Franciszka

Data i miejsce urodzenia: 1915r., Lwów (Tarnopol?)

Narodowość: Polak

Wykształcenie:

Wojskowe: Szkoła Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu – 1934r.

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

Służba w WP przed wojną – podporucznik rezerwy artylerii.

Prawdopodobnie nie brał udziału w Wojnie Obronnej.

Od 01.07.1943r. w WP.

Od 6.10.1943r. – Podporucznik (następnie porucznik), dowódca 7. baterii, 3. dywizjonu, 1pal.

Udział w bitwie pod Lenino:

Porucznik, dowódca 7. baterii, 3. dywizjonu, 1 pal.

Z wniosku odznaczeniowego na Order Czerwonej Gwiazdy (na jego podstawie ostatecznie nadano Order Wojny Ojczyźnianej II klasy):

„Porucznik Pock H. F. W czasie walk 12-13 października 1943 roku w rejonie wsi Lenino [tak w oryginale] znajdując się cały czas w pierwszych szeregach naszej nacierającej piechoty ogniem swojej baterii przeprowadzonej naprzód zapewnił trzeciemu batalionowi wejście do wsi Trigubowo.

Ogniem baterii zniszczył jeden wielkokalibrowy karabin maszynowy i baterię moździerzy 81mm, odparł kontratak przeciwnika, rozproszył kontratakującą grupę niemców [tak w oryginale] do 200 ludzi, zdławił 4 stanowiska CKM i zniszczył do 130 niemców [tak w oryginale].

Przez cały czas walki świetnie orientował się w sytuacji, nieustraszenie kierując ogniem swojej baterii, nie zważając na ciężki ogień artylerii i bombardowanie.”

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

Na stanowisku dowódcy 7. baterii pozostawał do 02.06.1944r.

02.06.1944r. – mianowany dowódcą 4. baterii, 2. dywizjonu, 1pal.

07.1944r. – skierowany w stopniu kapitana do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego na stanowisko referenta artylerii.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Radzieckie:

Order Wojny Ojczyźnianej II klasy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino (patrz wyżej).

Rany i kontuzje: Brak danych.

Data i miejsce śmierci: 06.10.1944r., Lublin.

Dodatkowe informacje:

Przed wojną prawdopodobnie należał do ZHP.

Według „1 Berliński Pułk Artylerii Lekkiej” na stanowisku dowódcy 4. baterii miał pozostawać do 20.10.1944r., kłóci się to jednak z informacjami podanymi przez A. Srogę. Prawdopodobnie Edward Kospath-Pawłowski jako datę końcową podał datę objęcia stanowiska przez następnego znanego dowódcę – ppor. Michała Bałyka.

Według Alojzego Srogi miał zginąć na skutek nieostrożnego obchodzenia się z bronią.

Opracowano w oparciu o materiały CAMO RF oraz książki „Początek drogi. Lenino” Alojzego Srogi i „1 Berliński Pułk Artylerii Lekkiej” Edwarda Kospath-Pawłowskiego.

Dodatkowe zdjęcia: