Kaniewski (Kaniowski) Marian syn Karola

Data i miejsce urodzenia: 06.04.1913r., wieś Pieńkowka, Obłast Winnica, Cesarstwo Rosyjskie (obecnie Pieńkiwka, Rajon Szarhorodzki, Obłast Winnicka, Ukraina).

Narodowość: Polak.

Wykształcenie: Brak Danych.

Praca i służba wojskowa przed bitwą pod Lenino:

05.1936r. – 1937r. W Armii Czerwonej.

Oficer służby chemicznej.

Prawdopodobnie przeszedł przeszkolenie oficerskie w związku ze studiami kierunkowymi.

25.08.1941r. – zmobilizowany powtórnie przez Bijski GWK w Kraju Ałtajskim.

Od 1.03.1942r. Kapitan, 1270 ps 385 DS.

Od 24.06.1943r. W WP.

Kapitan, szef służby chemicznej, 2pp.

Udział w bitwie pod Lenino:

Kapitan, szef służby chemicznej, 2pp.

Z wniosku odznaczeniowego na Order Czerwonej Gwiazdy:

„Brał udział w walkach 12 i 13 października 1943r. pod wsią Połzuchy.

Jako szef służby chemicznej pułku powinien był znajdować się na punkcie dowodzenia. Wierny służbie oficera, z własnej inicjatywy poszedł do natarcia razem z I batalionem.

Przejął dowodzenie nad kompanią, której dowódca został wyeliminowany z walki. Śmiało i zdecydowanie prowadził ją naprzód dając przykłady śmiałości i odwagi pod obstrzałem i bombardowaniami z powietrza.

W czasie walki w transzejach zastrzelił kilku żołnierzy przeciwnika a następnie dowodził odparciem 4 kontrataków nieprzyjaciela.”

Alojzy Sroga podaje, że kpt. Kaniewski poszedł do 1 batalionu na rozkaz płk. Czerwińskiego, bez dyskusji ale też bez entuzjazmu, następnie nie przejął dowodzenia od chór. Franciszka Mroza, odbierając jedynie meldunki i obserwując działania.

Według streszczonej przez Mariana Nowińskiego relacji Józefa Dyryndy, gdy saperzy natknęli się na niemców i wymieszali się z niedobitkami piechoty, dowodzenie nad zbieraniną przejął kapitan służby chemicznej, który miał „około 30 lat, ale jest już siwy”. Opis ten idealnie pasuje do kpt. Koniewskiego, który miał równo 30 lat, był siwy i był kapitanem służby chemicznej. Nie jest znany przypadek innego kapitana służby chemicznej, który w tym czasie dowodziłby grupą żołnierzy 2pp. Fakt, ze dwa niezależne źródła zdają się wskazywać, że oficer ten przeją jednak dowodzenie nad grupą żołnierzy 2pp sugeruje, że A. Sroga nie przedstawił w pełni działań Kaniewskiego w tym czasie.

Służba i praca po bitwie pod Lenino:

Na stanowisku Szefa Służby chemicznej 2pp pozostawał do 15.10.1943r.

15.10.1943r. – 16.02.1944r. – Kwatermistrz pułku (pełnił także obowiązki zastępcy dowódcy ds. zabezpieczenia materiałowego).

Po 02.1944r. do końca wojny – Zastępca szefa służby chemicznej 1AWP.

Przed 03.1945r. Awans do stopnia majora.

Prawdopodobnie pozostawał w WP do początków 1946r., następnie powrócił do ZSRR.

Służba w Syberyjskim Okręgu Wojskowym.

24.06.1946r. Zwolniony do rezerwy w stopniu podpułkownika.

Prawdopodobnie mieszkał w Bijsku.

Odznaczenia (jakie, kiedy i za co):

Polskie:

Krzyż Walecznych – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino;

Srebrny Krzyż Zasługi (?);

Radzieckie:

Order Wojny Ojczyźnianej I kl. – 07.08.1945r. – Za umiejętnie zorganizowanie zadymiania podczas forsowania przez 1AWP Odry.

Order Wojny Ojczyźnianej II kl. – 04.05.1945r. – Za organizowanie zadymienia rejonu przeprawy pod Warszawą, działania na Pomorzu oraz działania jako przedstawiciel szefostwa Służby Chemicznej 1AWP w 2 batalionie miotaczy ognia.

Order Wojny Ojczyźnianej II kl. – 06.04.1985r. – nadanie jubileuszowe.

Order Czerwonej Gwiazdy – 11.11.1943r. – za działania pod Lenino (patrz wyżej).

Medal „Za obronę Moskwy”.

Rany i kontuzje:

Kontuzjowany w 1942r. W rejonie st. ?

Kontuzjowany w 1943r. w rejonie Lenino (?).

Data i miejsce śmierci: Po 1985r.?

Dodatkowe informacje:

Według wniosku na Order Wojny Ojczyźnianej II kl. był „wyjątkowo kulturalnym, odważnym oficerem”, a także „Entuzjastą powierzonemu jemu odcinka [pracy] – zwiadu.” Wnoisek określa go także jako zdyscyplinowanego.

W źródłach nazwisko występuje jako Kaniewski, Kaniowski, Kancowski, Koniewski i Koniowski.

Opracowano w oparciu o materiały CAMO RF, “Początek Drogi. Lenino” A. Srogi oraz “Drugi Berliński” A.Krajewskiego.

Dodatkowe zdjęcia: